Postanowiłem stworzyć temat w którym w jeden koszyk można będzie zamieszczać recenzje wszelakich gier zarówno tych nowych jak i starych. Od razu napomnę, że przez "recenzję" rozumiem nieco dłuższy tekst, który w miarę dokładnie opisze jakąś produkcję. Nie ma żadnych schematów tak więc śmiało można puścić wodzę literackiej fantazji. Tym samym sądzę, że Kierownictwo strony może przymknie trochę oko na ewentualne multi posty jednego użytkownika jeśli takowe będą sensownymi tekstami a nie zwykłym spamem.
Tym samem pragnę przedstawić Wam na początek:
Danganronpa Another Episode: Ultra Despair Girl
Producent: Spike Chunsoft
Wydawca: NIS America
Platforma: PlayStation Vita, kompatybilne z PSTV
Danganronpa to seria gier visual novel, które od jakiegoś czasu pojawiają się na konsoli przenośnej Sony. Seria swoją konstrukcją przypominała między innymi wydaną również na PSV i 3DS Virtue's Last Reword, gdzie mamy tony dialogów -spokojnie może rywalizować z serią MGS w między które wplecione są elementy gameplayu polegające na rozwiązywaniu zagadek logicznych. Nowa odsłona Danganronpy jednak wyłamuje się z kanonu i swoją mechaniką przypomina survivor horror. Zacznijmy jednak od fabuły. Główną heroiną jest Komaru Naegi, uczennica (a jakże) szkoły średniej, która przez ostatnie dwa lata była przetrzymywana wbrew swojej woli w apartamencie. Nudno mijały kolejny dni gdy nagle do pokoju grzecznie puka Monokuma, czyli znany z poprzednich części mechaniczny misiek a poprzez puka mam na myśli wywarza drzwi i próbuje zrobić kebab z naszej heroiny. Po ucieczce okazuje się, że w mieście dochodzi do istnej rzezi. Monokumy hurtowo zabijają dorosłych... i tylko dorosłych, bowiem cały sajgon został spowodowany przez dzieci, które jak to określają "są w grze w której należy pokonać demony (dorosłych) i stworzyć raj dla dzieciaków. Dziwnie? Jeszcze jak a to dopiero koniec góry lodowej. Sprośne żarty, kompanka mająca wieczne erotyczne fantazje do tego dzieląca swoją psyche z seryjnym mordercą (bo czemu nie?), znęcanie się na dziećmi, pedofilia. Gra często w przeciągu zaledwie kilku minut może przejść od typowej japońskiej gry z uczennicą w roli głównej do scen dotykających dość poważnych i drażliwych tematów. Wszystko to przyprawione jest dość sporą ilością przemocy -scena w której dzieciak zrobił z zwłok kukły w przedstawieniu, dzieci tańczące wokół zwłok... wszystko co prawda jest wydelikatnione filtrami. Różowa krew, manekinopodobne człekoształtne postacie zamiast zwłok itp. Wszystko to jednak sprawia, że Danganronpa z daleka emanuje niesamowicie psychodelicznym klimatem w który naprawdę da się lubić. Całość dopełnia również mangowy styl grafiki emanujące neonowymi barwami oraz nietuzinkowy soundtrack w którym znajdują się wszelkiej maści kompozycje -w tym jazz.
Wspomniałem na początku, że gra przypomina obecnie survivor horror... istotnie tak jest, tylko zamiast broni mamy pistolet do hakowania przypominający swoim wyglądem megafon. Podobnie jak w resident evil musimy uważać na ilość amunicji, zdrowia i innych zasobów bo tych na pęczki w grze nie ma tak więc spamowanie w monokumy tuzinów pocisków można wybić sobie z głowy. W grze co prawda mamy jedynie jedną broń, lecz w zależności od użytej amunicji uzyskujemy różne rezultaty. Podstawowy typem amunicji jest BREAK czyli zwykły pocisk który pozwoli na rozprawić się z mechanicznymi miśkami i jak na survivor horror przystało monokumy posiadają słabe punkty które możemy wykorzystać do szybszej anihilacji przeciwników. Pozostałe typy animacji to DANCE -zmuszający monokumy do tańca, FIRE -swego rodzaju pistolet maszynowy, HACK -pozwalający przejąc chwilowo kontrolę nad przeciwnikiem, MOVE -pozwalający uruchamiać np. samochody, które będą taranować przeciwników. Jest jeszcze kilka innych typów amunicji o których tu nie wspomnę, ale na szczęście gra zaprojektowana jest w taki sposób, że żaden z nich nie jest zbędny i będziesz na bieżąco używać przeciwko różnym typom wrogów. Spora ilość wrogów w wodzie... cóż potraktować pociskiem szkowym i usmażyć wszystkich za jednym razem. Poza klasycznym pew pew pew w każdym chwili możemy przejąć kontrolę nad naszą partnerką Toko i jako jej psychodeliczne alter ego zacząć szlachtować nożycami hurtowo Monokumy. Oczywiście zabawa Genocide Jackiem jest ograniczona limitem czasem. Muszę przyznać, że pod względem mechaniki Danganronpa wypada lepiej niż wydany ostatnio również na Vite Resident Evil Revelations 2.
W grze mamy również sklepik z power up'ami oraz tonę różnych znajdziek do zebrania. Od książek i komiksów, po wszelkiej maści notatki -które polecam czytać, jak np. Święta Księga Walki z Demonami -Kazanie II opisująca jak zabijać dorosłych lub dziennik ojca, który by utrzymać swoją rodzinę pracował na kilka zmian tylko po to by potem zobaczyć jak jego córka zabija swoją matką. Ostatnim typem znajdziek są skill booki. W grze jest prosty system levelowania. Co prawda nabijanie kolejnych poziomów nie zwiększa naszego HP lub siły ataku ale daje nam do dyspozycji większą ilość skill points, które następnie możemy wykorzystać do uruchomienia znalezionych skill boków.
Podsumowując nowa Danganronpa była dla mnie miłą niespodzianką i zadziwiająco dobrym Survivor Horrorem. Jeśli lubisz dżapskie dziwactwa a twoja Vita zbiera kurz, śmiało polecam!
8/10
+Mechanika gry
+Postacie
+Całkiem niezły angielski dubbing
+Fabuła
+Psychodeliczny klimat
-Spora ilość ekranów wczytywania
-Czasem dostaje czkawki
